تهران، سیدخندان، خیابان میرمطهری، پلاک ۳۸، واحد ۷۱
021-88514651
پشتیبانی
09367951354
زدو

زدو

زدو

بادام‌کوهی با نام علمی (Amygdalus scoparia Spach) درخت یا درختچه‌ای از خانواده گل‌سرخیان (Rosaceae) است که در ایران به‌طور وحشی و خودرو می‌روید. از تنه و شاخه‌های این درخت نوعی صمغ تراوش می‌شود که آن را صمغ فارسی، زدو، آنگوم یا صمغ شیرازي می‌نامند. هر مترمربع از تاج پوشش این گیاه 20 تا 50 گرم صمغ تولید می‌کند.
صمغ فارسی یا زدو عبارت است از قطعات شیشه‌ای شفاف تا نیمه مات که در اشکال و اندازه‌های متفاوتی وجود دارند. این ماده طعم خاصی نداشته و تا حدودی بوي شیرینی را داراست. با اعمال نیروي کمی، به‌صورت ذرات ریز زاویه‌داری شکسته می‌شود که کاملاً براق هستند. رنگ صمغ اهمیت زیادي در ارزش‌گذاری تجاري آن داراست و صمغ‌هایی که رنگ روشن‌تری دارند، ترجیح داده می‌شوند؛ و هرچقدر میزان ناخالصی‌ها یا شدت رنگ در صمغ‌ها زیادتر باشد، ازلحاظ درجه‌بندی در رتبه پایین‌تری قرار می‌گیرند. صمغ‌های درجه 1 (سفید) و 4 (قهوه‌ای تیره) هستند. رنگ‌های مختلف صمغ زدو داراي ویژگی‌های شيميايي، فيزيكي و رئولوژيكي متفاوتی هستند. بنابراين می‌توان از رنگ، به‌عنوان ابزاري براي دسته‌بندی كيفيت نیز بهره گرفت. از طرفي، اختلاف در ویژگی‌های عملكردي انواع صمغ زدو، بيانگر كاربردهاي گوناگون اين پلي ساكاريد محسوب می‌شود.

پراکندگی جغرافیایی

درختان بادام‌کوهی که بومی ایران محسوب می‌شوند در مناطق وسیعی از کشور به‌ویژه استان‌های مرکزی پراکنده‌اند. پراکنش جغرافیایی این گیاه در استان‌های فارس، چهارمحال و بختیاری، یزد، کرمان، خراسان، تهران، کردستان، لرستان، کرمانشاه، اراک، ایلام، سیستان و بلوچستان، هرمزگان، بوشهر و خوزستان گزارش‌شده است. درنتیجه این صمغ از اغلب نقاط ایران قابل‌برداشت است.

ترکیبات

زدو، به‌عنوان یک آرابینوگالاکتان، عمدتاً از واحدهاي آرابینوز و گالاکتوز تشکیل شده است. این صمغ، بیوپلیمري آب‌دوست، با وزن مولکولی بالا و اغلب قوام دهنده مواد غذایی است و بیشتر براي افزایش جذب و حفظ آب، بهبود رفتار رئولوژیک خمیر و افزایش زمان ماندگاري آن استفاده می‌شود. به‌طورکلی این پلیمر زیستی پيچيدگي ساختاري ویژه‌ای دارد، به‌گونه‌ای كه در این ماده می‌توان از ساختار خطي تا ساختار بسيار شاخه‌دار را مشاهده نمود. اين تنوع در ساختار تعیین‌کننده ویژگی‌های انحصاري این صمغ می‌باشد.

ظرفیت جذب آب صمغ فارسی در محدوده 07/11 تا 26/14 گرم است یعنی به‌طور میانگین هر گرم از آن قادر است 65/12 گرم آب را به خود جذب نماید که منطقه جغرافیایی جمع‌آوری صمغ و رنگ صمغ نیز می‌توانند تا حدودي روي آن تأثیرگذار باشند. اصول ظرفیت جذب آب یکی از عوامل مهم در رابطه با کاربرد گسترده صنعتی صمغ‌های تراوشی محسوب می‌شود که منجر به تولید ژل یا محلول‌های بسیار گرانرو می‌گردد. این ماده در غلظت‌های کم‌تر از 5% به یک بخش محلول و شفاف و یک بخش نامحلول کدر و خمیري شکل (ژل ضعیف) تقسیم می‌شود که با اعمال نیروي سانتریفوژ، به سبب ضعیف بودن ساختار شبکه و یا ضعیف بودن پیوندهاي موجود مابین آب و شبکه ژلی، بخش محلول از نامحلول به‌راحتی قابل جداسازي است. در ضمن، مطابق یافته‌های مختلف میزان 30% از صمغ فارسی را بخش محلول و 70% آن را بخش نامحلول تشکیل می‌دهد. بخش محلول از لحاظ مقدار پروتئین غنی‌تر از بخش نامحلول است؛ در ضمن، این بخش علاوه بر دارا بودن پروتئین، به دلیل ساختار ویژه، حضور احتمالی گروه‌های جانبی خاص و هم‌چنین توانایی افزایش گرانروي، قابلیت‌های عملکردي بالقوه‌ای در پایدارسازي امولسیون‌های روغن در آب از خود نشان می‌دهد. علاوه بر این، بخش محلول صمغ فارسی قادر به تولید پوشش‌های نازک خوراکی مطلوب با ویژگی‌های ظاهري و مکانیکی است.  pH بخش‌های محلول و نامحلول صمغ فارسی اسیدي بوده و تفاوت معنی‌داری (مابین 3/4 تا 62/4) نیز با یکدیگر دارند. در همین ارتباط، برخی پژوهشگران اختلاف در pH را به تفاوت در میزان جذب آب ماده حل شونده، ویژگی‌های فیزیکوشیمیایی و ترمودینامیکی صمغ نسبت می‌دهند.

اصولاً ترکیب یون‌های فلزي در زدو نشان‌دهنده خاکی است که گیاه در آن رشد کرده است و حتی بعضاً ممکن است میان نمونه‌هایی که از گونه‌های یکسان هستند نیز ترکیب و مقدار یون‌ها متفاوت باشد. در همین راستا در جدول زیر تركيبات شيميايي موجود در سه نوع صمغ زدو و صمغ عربی قابل‌مشاهده است.

نمونه

پروتئین %

خاکستر %

رطوبت %

کربوهیدرات کل %

سدیم (ppm)

پتاسیم (ppm)

کلسیم (ppm)

منیزیم (ppm)

روی (ppm)

آهن (ppm)

سفید

2141/0

6750/1

0885/12

4/98

15

1520

6900

950

3

8/7

زرد

2071/0

5877/1

2879/11

1/93

7/9

1670

6900

720

5/1

3/9

قرمز

1971/0

3624/1

1974/12

1/95

1/1

1480

6300

930

2/1

8/8

عربی

18/2

56/3

15

140

7000

2010

10

برداشت و فرآوری محصول

با ایجاد خراش‌هایی طبیعی یا مصنوعی در پوسته یا از بین بردن بخش‌هایی از پوست بوته‌ها، زدو از این گیاهان تراوش می‌گردد و در مجاورت هوا سفت و سخت می‌شود. ایجاد خراش در گیاه می‌تواند در بقای درختچه و همچنین میزان برداشت محصول تأثیرگذار باشد زیرا صمغ‌ها عملکرد محافظتی در کاهش گسترش پاتوژن های قارچی و باکتریایی دارند. به این صورت که این ماده از رسیدن میکروارگانیسم‌ها به بافتهای داخلی گیاه جلوگیری می‌کند، پس عوامل بیماری‌زا قادر به عبور از سد ژلاتینی صمغ‌ها نیستند که این امر باعث می‌شود گیاهان آسیب‌دیده بهبود یابند. اگر به هر دلیلی، از تشکیل صمغ جلوگیری شود، میکروارگانیسم‌ها قادر به گسترش هستند و ممکن است آسیب گسترده‌ای را در گیاه ایجاد کنند.

به دلیل تشابه ظاهری و عدم شناخت کافی و مطالعات محدود، گاها صمغ فارسی با صمغ عربی و صمغ ترشح شده از درختان بادام شیرین اشتباه گرفته می‌شود حال‌آنکه این مواد با یکدیگر تفاوت‌های زیادی دارند که شامل:

  1. صمغ فارسی از تنه و شاخه درخت بادام‌کوهی و صمغ درخت بادام شیرین از تنه و شاخه درخت بادام شیرین با نام علمی Amygdalus communis L. تراوش می‌شود.
  2. صمغ درخت بادام شیرین وزن مولکولی و ویسکوزیته بالاتری نسبت به صمغ فارسی دارد، به همین دلیل قدرت امولسیون کنندگی آن نیز نسبت به صمغ فارسی بالاتر است.
  3. صمغ فارسی توانایی تشکیل کف نداشته اما صمغ درخت بادام شیرین، هم توانایی تشکیل کف دارد و هم اینکه کف تشکیل شده از آن، پایداری نسبتاً بالایی را داراست.
  4. صمغ فارسی در غلظت‌های پایین هم توانایی تولید محلول‌هایی چسبنده و گرانرو را دارد. قوام حاصل از این صمغ از کتیرا نیز بیشتر است. این صمغ ظرفیت و پایداری امولسیونی بهتری نسبت به صمغ عربی داراست، به همین جهت می‌تواند در صنایع غذایی به‌عنوان جایگزین صمغ عربی به‌طور کامل یا جزئی جایگزین شود.

کاربردها

تاکنون تحقیقات محدودی در مورد بررسی ویژگی‌های شیمیایی، فیزیکی و کاربردهای صمغ فارسی انجام‌شده است؛ ولی منابع اندکی در مورد صمغ تراوشی سایر درختان این خانواده از قبیل هلو و شلیل وجود دارد. در زیر به برخی از این یافته‌ها اشاره شده است:

نوشته های مرتبط
یک پاسخ بنویسید

نشانی ایمیل شما منتشر نخواهد شد.فیلد های مورد نیاز علامت گذاری شده اند *