گیاهشناسی فلفل سیاه
فلفل سیاه از خانواده piperaceae با نام انگلیسی Black pepper است. گیاهی درختچه ای و بالا رونده است که در محل گرهها دارای ریشه های رونده است. برگها چرمی به اشکال مختلف تخم مرغی و مستطیلی است. گلهای آن به صورت شاتون است. رنگ گلها سفید تا زرد روشن است و بین 50 تا 150 گل در هر شاتون وجود دارد میوه ها کوچک، کروی و در مرحله رسیدگی کامل سفید رنگ هستند و بوی معطر و طعمی تند دارد. این گیاه در سال دوم از ماه خرداد تا تیر گل می دهد و میوه ها در آذر ماه سبز می رسند. گیاه فلفل سیاه بومی جنوب غرب هند بوده و در کشورهایی با آب و هوای گرمسیری مثل مالزی، سنگاپور، اندونزی، کامبوج، ویتنام، سری لانکا، برزیل و آفریقا کشت می شود
مواد موثره فلفل سیاه
اسانس
میوه های فلفل سیاه دارای 5/1 تا 5 درصد اسانس است. رنگ اسانس بیرنگ متمایل به سبز می باشد.
در فلفل سیاه ترکیبهای لیمونن، بتا-کاریوفیلن، آلفا-پینن، بتا-پینن و گاما-3-کارن شناسایی شد. در در فلفل سفید لیمونن، بتا-کاریوفیلن، گاما-3-کارن و بتا-پینن شناخته شد.
ترکیبهای تند در فلفل سیاه
ترکیبهای تند شامل پیپرین و پیپریتین و پیپرینیک اسید است.
ترکیبهای فنلی در فلفل سیاه:
ترکیبهای فنلی شامل کمپفرول، کوئرستین و رامنتین است
برداشت و فرآوری محصول فلفل سیاه
میوه های نارس سبز رنگ هستند و پس از جمع آوری در مقابل آفتاب خشک می شود، در این حالت رنگ میوه ها سیاه می شود و فلفل سیاه به دست می آید. فلفل سفید از میوه های کاملا رسیده و قرمز شده به دست می آید. میوه های رسیده قرمز در برابر آفتاب خشک می شوند و مجددا خیسانده و خشک می کنند و در نهایت فلفل سفید فرآوری می شود. فلفل سیاه بوی معطر و طعم تیزی دارد. بو و مزه فلفل سفید ملایم تر از فلفل سیاه است
کاربردهای فلفل سیاه
صنایع غذایی
به صورت چاشنی، محرک و ضد عفونی کننده مورد استفاده قرار می گیرد. در میان ادویه ها فلفل سیاه به عنوان نگهدارنده غذا برای کنترل انواع میکروارگانیسم های پاتوژن استفاده می شود و به دلیل داشتن پیپرین و ظعم تند در طعم دار کردن غذاها استفاده می شود. فلفل سیاه از اجزای اصلی پودرهای کاری و چای ماسالا است. همچنین در سسها و ادویه دار کردن انواع گوشت شامل گوشت قرمز، ماهی و مرغ، سبزیجات و پاستا استفاده می شود. همراه با سایر ادویه ها مثل زردچوبه، زیره سیاه، هل، سیر و لیمو استفاده می شود.
طب سنتی
فلفل سیاه ضد نفخ، اشتها آور، ضد التهاب و مسکن است و اثرات ضد میکروبی و ضد عفونی کننده دارد. مردم تایلند از ریشه فلفل سیاه برای درمان تورمورهای شکمی، سرطان، سردی و پر بودن معده، کولیک، سنگ کلیه، آسم و سر درد استفاده می کنند. فلفل سیاه در ترشح صفرا نقش دارد و اختلالات گوارشی را بهبود می بخشد و در درمان سو هاضمه، نفخ و هوموروئید موثر است میوه و برگ فلفل سیاه در درمان سرفه، بیماریهای روده، بیماریهای تنفسی و روماتیسم موثر است. در طب غربی برای اختلالات هضمی استفاده می شود. در طب چینی برای سردی معده، اسهال خونی، اسهال و استفراق استفاده می شود. در طب هندی برای گرفتگی بینی، سینوزیت، بیماری صرع، التهاب پوست و درمان دردهای روماتیسمی استفاده می شود.
خواص فلفل سیاه
فلفل سیاه در افزایش جذب ترکیبهایی همچون کورکومین و بتا کاروتن نقش دارد. در یک مطالعه 14 روزه استفاده از 15 میلی گرم بتا-کاروتن و 5 میلی گرم فلفل سیاه موجب افزایش جذب بتا-کاروتن خون می شود.
فلفل سیاه در افزایش باکتری های مفید روده نقش دارد. باکتری های روده در افزایش سیستم ایمنی، بهبود خلق و خو و ممانعت از بیماریهای مزمن نقش دارند.
فلفل سیاه در کاهش درد نقش دارد و پیپرین به عنوان یک ضد درد طبیعی عمل می کند.
فلفل سیاه در کاهش اشتها نقش دارد. استفاده از نوشیدنی حاوی فلفل سیاه در 16 فرد بالغ موجب کاهش اشتها نسبت به گروه شاهد گردید.
